تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید بر بیان ژن‌های MEF2A و MEF2D در موش‌های ویستار چاق نر

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدیدبر بیان ژن‌های MEF2A و MEF2D در موش های صحرایی ویستار نر چاق بود.بدین منظور در ابتدا 27 سر موش صحرایی نژاد ویستار 35 تا 45 روزه با میانگین وزنی 10±110 گرم به 3 گروه کنترل چاق بدون مداخله (5 سر)، گروه استقامتی (8 سر) و گروه تمرین تناوبی شدید  (8 سر) تقسیم شدند.از 6 موش صحرایی  در همان ابتدای شروع پژوهش نمونه برداری و 21 موش صحرایی  تحت رژیم پرچرب به مدت 8 هفته قرار گرفتند.وقتی وزن موش های صحرایی بر اساس شاخص لی به بیشتر از 310 گرم رسید، حیوانات جهت انجام پروتکل ورزشی استقامتی و تناوبی شدیدآماده شدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین که موش صحرایی ‌ها به مدت 8 ساعت ناشتا بودند از عضله دوقلوی آنها بافت برداری صورت گرفت و در دمای 80- درجه سانتیگراد فریز شدند. بیان ژن های MEF2A و MEF2D با استفاده از روش PCR-Real Time و بوسیله آمار توصیفی شامل میانگین ± انحراف استاندارد همراه با روش آماری آنوای یک طرفه و تی مستقل پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف در سطح آلفای 05/0>Pمورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی و تمرین تناوبی شدیدبر بیان ژن MEF2A در عضله دوقلوی موش صحرایی ‌های چاق تأثیر معنی‌داری نداشت (068/0=P) ولی 8 هفته تمرین تمرین تناوبی شدید باعث افزایش معنادار بیان ژن MEF2D در عضله دوقلو­ی موش صحرایی ‌های چاق شد (042/0=P). به نظر می­رسد پروتکل تمرین تناوبی شدیددر موش­هایصحرایی نر چاق می تواند تاثیر مفیدی را برروی نیمرخ گلوکز در شرایط دیابتی داشته باشد که می تواند بوسیله متخصصان ورزشی و بالینی برای جمعیت بیماران دیابتی به عنوان بخشی از برنامه درمان این بیماران مورد استفاده قرار بگیرد.